Διηγήματα χαμένης νιότης..

Ένας κόσμος που δεν ανήκω,
η άποψη μου μαθημένη από πολύ μικρή να μην μετρά 

φτιάχνω τελειώνω και εγκαταλείπω,
τα βήματα δεν φτάνουν να φτάσω μπροστά 

μονίμως πίσω, 

πίσω από τα θέλω μου να γυρίζω,
στην πόρτα τρέχω βιαστικά μα από μέσα χτυπά 

φόβος με τον χρόνο κολλητοί με ξεγελούν,
και διασκεδάζουν τον άνεμο βάζουν με όλα να φυσά

Ηλίθιο..

Καιρό έχεις να γράψεις..
Μήπως δεν το αγαπάς πια?
Έχεις κουραστεί?

Δεν είναι κάτι που σταματάει τόσο εύκολα..
Είναι κάτι δικό μου
το πρώτο άτομο για το οποίο το κάνω είμαι εγώ..
και μην ξεχνάς γράφω όταν το αισθάνομαι κ θέλω να εκφραστώ

"Συνεχίζω ότι κάνω επειδή όταν το γράφω

έχω πάντα ένα ηλίθιο χαμόγελο

το σύννεφο μου δίνει ώθηση να το κοιτώ

σου δωσα τα πάντα, εσύ είπες κάνω θόρυβο..

Και συνεχίζω ότι κάνω

μ έναν εγκέφαλο καμένο και αυθόρμητο

γερακίσιο και παιδικό

Αυτό είμαι εγώ.. Τα φώτα σβήνουν και χορεύω!"

https://www.youtube.com/watch?v=Kwi2lzO0ZeI