Τόσο καιρό δεν μου έβγαινε τίποτα, ένα κενό να γυρνάει βασανιστικά..
Το χαρτί έμενε λευκό με το στυλό από πάνω να προσπαθεί να του δώσει πνοή, να μου δώσει τον πιο επώδυνο τρόπο έκφρασης, για μένα αυτό βέβαια, αλλά για μερικούς δεν βγάζει καν νόημα. Και πάλι δεν είχα το έναυσμα για να συνεχίσω.
Τι πιο όμορφο για ν αλλάξει την κατάσταση από ένα βλέμμα.
Όλα γίνανε πιο εύκολα μ ένα βλέμμα σου..
Ναι μπορεί να σου φαίνεται παράξενο αλλά αυτό και μόνο μπορεί ν αλλάξει τα πάντα. Το μόνο που έχει σημασία είναι να ναι αληθινό κι να βγαίνει μέσα απ την καρδιά σου. Για όλα τ άλλα θα βρούμε τρόπους να τα αφήσουμε πίσω..
Κάπου εκεί όμως είναι που βάζεις τα πρέπει σου.. Κάπου εκεί είναι που χάνεις την μαγεία της στιγμής και η "αστερόσκονη" χάνεται μαζί με τον αυθορμητισμό. Ανάμεσα στα όρια που σήκωσες γιατί έτσι έχεις μάθει, έτσι αισθάνεσαι ασφάλεια και σιγουριά. Ακόμη και γι αυτό δεν μπορώ να σου κρατήσω κακία, πιάνω τον εαυτό μου να σε δικαιολογεί, έτσι είναι όταν μάθεις κάποιον τόσο καλά και όσο και να σε πληγώνει στην αρχή, με τις πράξεις ή το βλέμμα του, στην τελική έχεις μάθει να συγχωρείς..
