Είχε καιρό να γίνει κάτι τέτοιο, μάλλον γιατί είχα πολλά στο κεφάλι μου, και δεν βρήκα λίγο χρόνο να τον αφιερώσω σε κάτι που αγαπώ πολύ. Όταν σε κράτησα, δεν ξέρω, είναι σαν να πήγα πίσω στον χρόνο, μου ήρθαν όμορφες θύμισες και κάπου εκεί κατάλαβα ότι μου είχες λείψει αρκετά! Μπορεί να περάσω ώρες μαζί σου, και να μου φανούν λίγα λεπτά! Άλλες φορές βέβαια οι στιγμές αυτές φαντάζουν ατελείωτες, παρόλα αυτά δύσκολα σε αποχωρίζομαι, όταν αρχίζω να γράφω, είναι σαν να έχω εθιστεί σε κάτι που δεν ξέρει κανείς που θα με πάει.. Είναι σαν ένα παιχνίδι που είναι στημένο να χάσεις αλλά παλεύεις μέχρι τελευταία στιγμή για να δείξεις ότι τίποτα δεν έχει χαθεί..
Αυτό που με τρελαίνει είναι ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθείς πάλι στα χέρια μου χωρίς να το καταλάβω. Και δεν είμαι σε θέση να το ελέγξω, δεν είναι σίγουρο πότε θα ξαναβρεθούμε. Αυτό βέβαια κάνει τα πράγματα λίγο ποιο μυστήρια και κάθε φορά ανυπομονείς για το αποτέλεσμά που θα φέρει. Όπως και να χει, θα περιμένω μέχρι την επόμενη φορά που θα έρθεις στα χέρια μου..
Ελπίζω σύντομα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου