Έλα ντε..

Βάζουμε μέσα στον έρωτα ηθικούς φραγμούς και δεσμεύσεις, καταλήγοντας έτσι στην φθορά της ίδιας της έννοιας που του έχουμε δώσει. Κάναμε κάτι τόσο όμορφο και μοναδικό, να μοιάζει με καθημερινότητα και μάλιστα με την κακή της έννοια. Περιορίζουμε δηλαδή μόνοι μας την ελευθερία της επιλογής που έχουμε να ζήσουμε όσο ποιο έντονα μπορούμε κάθε μέρα με κάθε λογής συναισθήματα που μας βγαίνουν κάθε φορά.. Και αυτό μας κάνει να μην ζούμε πραγματικούς έρωτες, αλλά κάτι συγκαταβατικό και χλιαρό ή άλλες φορές έντονο και με ημερομηνία λήξης.



Πραγματικός έρωτας έρχεται και φέρνει μαζί του ζόρικες στιγμές που σε ακολουθούν για πάντα και μια ικανότητα να εξελίσσεσαι και να αλλάζεις τους τρόπους ή τον χαρακτήρα σου. Σε κάνει να προχωρήσεις σαν άνθρωπος γεμίζοντας την ζωή σου με εμπειρίες και αισθήματα, με την βασική τροφή της σκέψης και της έμπνευσης. Το καλύτερο με τον πραγματικό έρωτα είναι ότι μένει και μετά το τέλος μια σχέσης, καθιστώντας τον ένα σημαντικό εφόδιο για να ερωτευτείς ξανά. Χωρίς να εμποδίζει και να χάνει την ουσία του, έχοντας σαν οδηγό την εμπιστοσύνη και την κατανόηση.

Δυστυχώς όμως δεν είναι έτσι καθαρά και σταθερά τα πράματα, κάνοντας πολλούς να πιστεύουν ότι μπαίνοντας στο τριπάκι του έρωτα τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα.  Γιατί να θες πάντα να κάνεις τα εύκολα, δύσκολα..? Γιατί να βάζεις τον εγωισμό σου να χαλάει ένα όμορφο σκηνικό και να μην απολαμβάνεις την κάθε στιγμή του?
Μπορούμε να ξαναβρούμε και να νοιώσουμε τους ανθρώπους που μας περιβάλουν, να ξυπνήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε τις αξίες που έχουν χαθεί ή αλλοιωθεί, επαναπροσδιορίζοντας κάποιες ανάγκες και θέλω  που έχουμε.