ήθελες να αφουγκραστείς την ευτυχία
ενώ εγώ ήθελα να την κρατήσω στα χέρια μου
Ίσως φταίει που δεν πίστεψα ποτέ μου σε ιδέες, μόνο σε κορμιά
Αποκλείεται να είναι τόσο σιωπηλή η ευτυχία.
Και αν πάλι ήταν αθόρυβη αυτό που έκανες ήταν μάταιο,
Για μένα, αν είχε φωνή θα ήταν η δικιά σου,
τα πρωινά, όταν πλησίαζες χαμηλόφωνα και με ρώταγες τι συμβαίνει.
Έτσι μιλούσες σε ό,τι αγαπούσες.
Και αν πάλι συνέβαινε κάτι, τόσο τραγικό&ανόητο, όσο ο έρωτας μου για σένα
Αυτή τη φωνή θα ήθελα να ακούσω.
Μου ζήτησες να σταματήσω για ένα λεπτό,
δεν άκουγα κανένα χτύπο στο κορμί σου.
Συναισθηματικά ανάπηροι και οι δυο,
ξαπλωμένοι και ανήμποροι να ακούσουμε ο ένας τον άλλον καταλάβαμε, ότι
δεν μοιραστήκαμε τίποτα περισσότερο από το ίδιο κρεβάτι,
την ίδια μοναξιά,
πλάι-πλάι.
Μην ανησυχείς, όμως, δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα για αυτήν
Είναι γενετίσια και αθεράπευτη.
Και τώρα που μιλάς μόνο στις γάτες σου
και εδώ δεν υπάρχει πια τίποτα για μένα,
μόνο δρόμοι και κορμιά που έχω περπατήσει
απομακρύνομαι με κέρινα αυτιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου