Κλαίγεσαι κάθε φορά πως φταίει το σύστημα, το κράτος, η Αμερική και δεν ξέρω ποιος άλλος φαντάζεσαι.. Δεν χωράει στο μυαλουδάκι σου πως η ουσία δεν είναι να βρεις ποιος φταίει, αυτό δεν θα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, ψάξε τρόπο να φτιάξεις τα πράγματα γύρο σου χωρίς να αποποιήσαι των ευθυνών σου.. Τόσο πολύ φοβάσαι το άγνωστο ε.. Τρέμεις στην ιδέα της αλλαγής και βολεύεσαι σε κάτι μέτριο. Κρίμα..
Αλλιώς σε είχα συνηθίσει, ήσουν ένα άτομο αποφασιστικό και έτοιμο ανά πάσα στιγμή να δεχτείς τις συνέπειες από τις πράξεις σου με ψηλά το κεφάλι.. Σε χαιρόμουν, είχες μάτια γεμάτα σπιρτάδα και βλέμμα να σε αφοπλίζει, και έχουν καταντήσει νωχελικά βγάζοντας μόνο λύπηση.. Έχεις πέσει σε λήθαργο.. Ξύπνα ρε!
Είχες όρεξη να δημιουργήσεις, να τρέξεις, να φωνάξεις όσο ποιο δυνατά μπορείς, ακόμη και την περίοδο χωρίς δουλειά ήσουν με το χαμόγελο και την αυτοπεποίθηση πως όλα θα φτιάξουν.
Τώρα.. τώρα φοβάσαι, φοβάσαι ακόμη και την σκέψη πως υπάρχει ελπίδα, πως κάτι μπορεί να ταρακουνήσει τα εκνευριστικά ήρεμα νερά σου. Φορτώνεσαι με προβλήματα άλλων για να ξεχνάς τα δικά σου.. Κοίτα λίγο γύρω σου.. μέχρι και στη μίζερη τηλεόραση που ακόμη δεν έχεις πετάξει.. Ακόμη κ εκεί!
Παντού γύρω σου υπάρχουν τόσα χρώματα..
Γιατί συνεχίζεις να διαλέγεις το Γκρι??
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου