Παράξενη ζάλη..

Το κεφάλι μου το νιώθω να γυρίζει όμορφα γύρο από τον υπολογιστή την ώρα που γράφω αυτό το κείμενο.. Το φως από της οθόνης με κρατάει ξύπνιο, θέλω κάπως να βγάλω από μέσα μου αυτά που σκέφτομαι..
Μπορεί να είναι λίγο οδυνηρός ο τρόπος αυτός και να κάνει τις σκέψεις μου να κρατήσουν στον χρόνο αλλά δεν μπορώ να πω ότι μ ενοχλεί και πολύ αυτό! Είναι ένας τρόπος να ξεσπάσω και να πω αυτά που θέλω, γνωρίζοντας πολύ καλά το τίμημα! Αυτή την ώρα όμως δεν με νοιάζει  και τόσο, γενικά δεν νομίζω να έχω στο μυαλό μου κάτι που να θυμίζει ντροπή ή κάτι που να μου δίνει ενοχή. Τι κρίμα που δεν είσαι δίπλα μου να τα πω σε σένα, αλλά και να ήσουν απορώ αν θα με καταλαβαίνεις χωρίς πολλές κουβέντες και εξηγήσεις.. δεν το συνηθίζεις βλέπεις! Πια έχω αρχίσει να μην το περιμένω και τόσο..  Γράφω ότι μου έρχεται, μ αρέσει αυτό και κρατάει λίγο την μαγεία του αυθόρμητου! Τι γρήγορα που περνάει η ώρα μπροστά σου, χάνομαι, σκέφτομαι διάφορα και έρχονται πολλές σκέψεις μαζεμένες. Δεν έχω κουράγιο να τις βάλω σε μια τάξη κι έτσι βυθίζομαι σε αυτή την παράξενη ζάλη..