Ίσως..

Που σαι ρε man?? Μετά την τελευταία φυγή σου είχα καιρό να σε δω.. Σε πέτυχα κάποιες φορές στον δρόμο μου βέβαια, αλλά συνέχεια με απόφευγες.. είναι κάτι που το συνηθίζεις τον τελευταίο καιρό. Δεν έχω καταλάβει τον λόγο, σκύβεις το κεφάλι και προχωράς. Δεν το έκανες αυτό παλιά, μπορεί να προχωρούσες και πάλι αλλά όχι με κάτω το κεφάλι, έχεις αλλάξει πολύ από τότε.. κρίμα! Βέβαια κάποιος μπορεί να πει πως όλοι αλλάζουμε καθώς μεγαλώνουμε αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία. Κάθε φορά που έρχομαι δίπλα σου, χωρίς να το επιδιώκω, σαν να χάνεις τα λογικά σου, δεν μιλάς, δεν κουνιέσαι και γενικά δεν είσαι εσύ. Τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να σε λυπάμαι.. Θλιβερό να το νιώθεις για κάποιον που κάποτε ήταν δίπλα σου..

Αυτά που γράφω τώρα..αυτά μπορεί να μην τα δεις και ποτέ, μπορεί να τα προσπεράσεις, μπορεί να σου δώσουν κάτι, όπως και να χει, τα γράφω γιατί μου 'ρθε, εε δεν έγινε και τίποτα! H αφορμή ήταν η χειραψία σου, τόσο αδύναμη, φοβισμένη, και αυτό λέει πολλά ρε..
Όλα θα συνεχίσουν την ροή τους, δεν αλλάζει τίποτα, αλλά έτσι για την ιστορία κάποια πράματα καλό είναι να υποθούν. Το αστείο είναι πως από σένα είναι να υποθούν κ όχι από μένα, αλλά για άλλη μια φορά σου δίνω ένα έναυσμα!! Ξέρω ότι δεν θα χρησιμοποιήσεις.. κ αυτό όχι γιατί σε ξέρω, αλλά γιατί σε έμαθα..
Ραντεβού στα όμορφα..  κάπου εκεί απόμακρα θα σαι!