Όσα με χαρακτηρίζουν..

Όχι το ντύσιμό του, το φέρσιμό του
μα τα μάτια, τα μάτια ο καθρέφτης είναι ψυχής ανθρώπου
ότι βλέπεις είναι στο πρόσωπο του καθένα,
αυτά που δεν βλέπεις είναι καλά κρυμμένα,
και έχω τόσα να σου δείξω κι άλλα τόσα να σου κρύψω
για να μην σ’ ανησυχήσω πρέπει να σου εξηγήσω
Ενδιαφέρομαι για σένα μα μην μένεις άλλο πίσω
περιμένεις κάποιον άλλον άσε με να συνεχίσω

Είμαι κακός ακροατής αλλά ικανός ομιλητής, ερευνητής
αφηγητής, μην υπνοβατείς, ακροβατείς
αυτό που ζεις είναι μαρτύριο και πέφτεις..
δεν σηκώνεσαι.. είναι βασανιστήριο
εγκαταλελειμμένο κτήριο είναι το σώμα σου
άδειο από συναισθήματα, χάνεις την ώρα σου
με βήματα που σε κρατάνε με κλειστό το στόμα σου
και χάνεις το κουράγιο σου εκεί στην ανηφόρα σου


Προχώρα, δεν υπάρχει αύριο υπάρχει τώρα
είναι περασμένη η ώρα μα το ξενυχτάω ακόμα
πάνε χρόνια και ζαμάνια δίνοντας τον ίδιο αγώνα
και κατέληξα να γράφω μα ποτέ για την κονόμα.
Από νωρίς είμαι δω στην παγωνιά στο κρύο σε μια γωνιά
κ στην οδό που χωράμε και οι δύο κάνε μια βόλτα από δω
δεν είναι αστείο το χαρακτηριστικό μου αν δεν έρθεις, αντίο..


Όσα με χαρακτηρίζουνε
Όσα με χαρακτηρίζουνε είναι διαφορετικά για μένα
για τον άλλο ή εκείνον ή για σένα

Όσα σε χαρακτηρίζουνε
Όσα σε χαρακτηρίζουνε είναι διαφορετικά για σένα
για τον άλλο ή εκείνον ή για μένα


Το κάθε μου βίωμα γράφει τον χαρακτήρα μου
όσο μεγαλώνω, δυναμώνει η ασπίδα μου
δεν τ άφησα στην μοίρα μου
το μοίραζα στον κόσμο, δίνω αγάπη
τι κ αν μ έβλεπαν φτωχό, έχτιζα μέσα μου παλάτι
σ αφήνω να ρθεις, κλειστός ο κύκλος μου
δεν παίζει να μπεις, είναι ο τύπος μου
ο χτύπος μου ευαίσθητος, νιώθω εύθραυστος
ίσως να σπάσω μια μέρα, μα η αντοχή μου
δεν στερεύει, με πάει πιο πέρα


Αυτά που παύουν να υπάρχουν
θα ζούνε μέσα μου
όσα με χαρακτηρίζουν
η καρδιά μου κ η μπέσα μου
δεν είχα τάσεις,
έχω μόνιμες σκοτούρες
στο μυαλό μου σκαν εικόνες
δίχως χρώμα, ήταν σκούρες



Για όσα κουράστηκα
δεν πήρα ανταμοιβή
ανταποκρίνομαι πιστά
στην μουσική, με ψυχή
απομακρύνομαι όταν κρίνω
πως δεν υπάρχει επαφή
δεν χάνω χρόνο μ ανθρώπους
που απλά κοιτάνε τον εαυτό τους
έχω βλέμμα βαθύ
κ απωθημένα θαμμένα στο χώμα
ένα παιδί,
που για το μέλλον δεν ξέρει ακόμα



Κ ότι έχω δει, δίνει δύναμη
ν ανέβω ένα σκαλί
δεν τελειώνει το παιχνίδι
αν δεν τα παίξω..
είναι η αρχή μου
η οργή μου ο εγωισμός μου
και το δάκρυ όταν έχασα κάποιον
που ταν δικός μου
δεν με νιώθεις, το ξέρω
ίσως γελάσεις
δεν υπήρξα χαμελέων
ήμουν δεινόσαυρος σε φάσεις


Όσα με χαρακτηρίζουνε
Όσα με χαρακτηρίζουνε είναι διαφορετικά για μένα
για τον άλλο ή εκείνον ή για σένα
Όσα σε χαρακτηρίζουνε
Όσα σε χαρακτηρίζουνε είναι διαφορετικά για σένα
για τον άλλο ή εκείνον..


Δεν ανταποκρίνομαι καλά στους χρόνους
δεν είμαι ακριβής
πάσχω από αναβλητικότητα οξείας μορφής
φίλοι μου που μου τ λέτε ευχαριστώ
καλά μου κάνετε και όλο λέω να τ αλλάξω
μα όλο αυτό αναβάλετε..



Οι φίλοι μου ξέρουν καλά όσα με χαρακτηρίζουν
κοντινοί άνθρωποι, δηλαδή όσοι με χαρά στηρίζουν
και η ανταπόδοση είναι νόμος, σαν την Κρητική βεντέτα
έτσι είναι αν μου δώσεις ένα, θα πάρεις πίσω δέκα



Όταν δεχτώ τα πυρά εσύ
δίπλα μου μείνε
εκτιμάω τους ανθρώπους
μόνο γι αυτό που αλήθεια είναι



Όταν σε γνώρισα χάζευα τα παπούτσια σου
κ απόρισες, μα μάντευα για να έρθεις εδώ

από που προχώρησες,
γιατί δεν πέρασες εσύ
από κει που πέρασα


Ρωτάς τι θα κάνω με την ζωή μου

κ εγώ γέλασα, καλή μου
δεν ξέρω τη να απαντήσω
τι άλλο θα μπορούσα να κάνω
απ το να την ζήσω άγρια
γιατί πολύ δεν αρκούν τα ήμερα
η αγνή φόρμα baby
ακόμα ζω για το σήμερα
δεν σέβομαι τα φράγκα μου
τα βράδια μου
γι αυτό όταν κάνω πρόποση
γεμάτα ποτήρια κρατάν τ αλάνια μου
νιώθω παιδί μα στον καθρέφτη
δακρύζει ο άντρας
στιχουργός κ ερμηνευτής
εγώ της πιο βαριάς μπαλάντας

Το τραγούδι μου στηρίζει
αυτούς που δίνουν αγώνα
καλύτερα όμως ταιριάζει
σε παιδιά που μείναν μόνα