Rebirth

You know we're used to all this mess, somehow we get by, day by day
we'll never settle for nothing less, nothing less than everything
so this is a call to everyone, everyone that stands in the shadows
it's time we get back the world they've taken from us..

Η Ζωή μας είναι κύκλος

είναι γέννηση και θάνατος

είναι ξύπνημα και ύπνος

είναι πόλεμος, ειρήνη, αγάπη και μίσος

Αναγέννηση μετά την πρώτη μέρα

κάθε μέρα εξερεύνηση 

επίθεση στην απογοήτευση

σηκώνουμε κεφάλι και το κρατάμε ψηλά

για την εκδίκηση

Με κυνηγάει το ρολόι 

όσο τρέχω, τόσο δεν φτάνω

στην πόλη αυτή 

υπάρχουν μέρες που με χάνω

κ όσο κι αν καθυστερήσω

είναι απλά ζήτημα χρόνου

πριν έρθω να σε βρω

να βρω πρώτα τον εαυτό μου

Η μοναξιά του καναπέ σε φθείρει 

όταν τα λόγια σου

με τα λόγια κάποιου 

δεν σχηματίζουν γεφύρι 

νιώθεις πως αυτός ο κόσμος σε πετάει απ έξω

ενώ συνωμοτείς

μια απ αυτές τις μέρες θα επιστρέψω

Έτσι είμαι, επανατοποθετούμε 

τα πάντα ρει
καιρός να τ αποδεχτούμε
το βάπτισμα είναι πυρός
από πυρομανή νονό
το ξέρουν από πρώτο χέρι
αυτοί που επικοινωνώ

Κατεβαίνω από Εξάρχεια
ραντεβού στον Κολωνό
τον κόκκινο ταύρο
να πνίξουμε στον πολωνό
να ξυπνήσουμε την πόλη που κοιμάται
και να σαι σίγουρος
πως θα ρθουμε για όσα μας χρωστάτε



Επιτυχία μετά την αποτυχία 

ξεθάβω την ευτυχία
και θάβω την δυστυχία
και ξεχνάω το χρόνο
και προχωράω στο δρόμο
και κάνω φόνο με όπλο το μυαλό μου,
η χώρα μας νεκροταφείο
νιώθουμε την 6η αίσθηση
την παραπλάνηση και την παραίσθηση
άνθρωποι φυτά σε κάποιο γραφείο
ζώα σε κλουβιά μεγάλα παιδιά σε ορφανοτροφείο.


Όλοι ξένοι μεταξύ μας
και η πόλη αφιλόξενη
με έλλειψη στη μόρφωση
και έφεση στη μόλυνση
δεν αρκεί μορφής μεταμόρφωση
αλλά του χαρακτήρα διαμόρφωση
με έμπνευση.

Ζούμε στον κύκλο του θανάτου προς εκτέλεση
και πέφτουμε και σηκωνόμαστε στην Αναγέννηση..

Δεν μένω μόνο στ όνειρο

έξω το κυνηγώ

διανύω έναν κύκλο

προτού ξαναγεννηθώ

Πάντα με κάποιο κίνητρο

ο Έλλην ασθενής

με την τέχνη ιατρό του

ίαση με το λευκό
Ανθρώπων μεταμφίεση
Νίκαια των αγνώστων
πρώτο λύκειο ενόπλων
η συνοικία των αρρώστων

Κ εγώ ο ρομαντικός
τόσο που ξεχνάω το σκάρτο
κ η μερίδα είναι λειψή
ενώ είναι βαθύ το πιάτο
αγγίζουμε τον πάτο
να δούμε κορυφή
να βρούμε δωρητή καρδιάς, Αθήνα αφόρητη
ζωή αφόρετη, κλεισμένη στην ντουλάπα
εδώ ζωή αυθόρμητη
ντυμένη βαριά με σάρκα

Οι σιωπηλοί είναι δυνατοί
αθώοι στο σκαμνί τους
οι δείκτες δείχνουν τ αύριο
ισόβια ποινή
οικογένεια στεγνή
ανήρ και γυνή
στο κρεβάτι
στην εμβρυακή μας στάση
γυμνοί

You know we're used to all this mess, somehow we get by, day by day
we'll never settle for nothing less, nothing less than everything
so this is a call to everyone, everyone that stands in the shadows
it's time we get back the world they've taken from us..

Η Ζωή μας είναι κύκλος

είναι γέννηση και θάνατος

είναι ξύπνημα και ύπνος

είναι πόλεμος, ειρήνη, αγάπη και μίσος

Αναγέννηση μετά την πρώτη μέρα

κάθε μέρα εξερεύνηση 

επίθεση στην απογοήτευση

σηκώνουμε κεφάλι και το κρατάμε ψηλά

για την εκδίκηση