Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Παράξενος ακροβάτης..

Δεν μπορείς να κοιτάξεις κάτω.. μπορεί βέβαια και να μην θες, μόνο εσύ ξέρεις. Δεν είναι η ώρα να κάνεις πίσω, έχεις είδη κάνει τα πρώτα βήματα και όλοι περιμένουν από σένα το καλύτερο χωρίς να τους νοιάζει πόσο δύσκολο και επικίνδυνο μπορεί να γίνει.
Το επόμενο βήμα σου είναι πολύ σημαντικό και σου φαντάζει τεράστιο, αλλά δεν είναι παρά ένα σταθερό, προσεκτικό και σχεδόν σίγουρο βήμα που σε βάζει στο ποιο επικίνδυνο στάδιο του εγχειρήματος. Μόλις το κάνεις και αυτό νιώθεις μεγάλη ανακούφιση και σε συνδυασμό με κάποιες φωνές που ακούς σου δίνουν ακόμη περισσότερο θάρρος. Έχεις άλλα λίγα βήματα για να νιώσεις τον θαυμασμό του κόσμου, κάτι που θες όσο τίποτα αυτή την ώρα. Το βλέμμα σου είναι καρφωμένο στον απέναντι στύλο. Αυτό μέχρι που το ακούς.. Είναι το κλάμα ενός πιτσιρικά από το κοινό. Μπορεί από τα τελευταία πράγματα που θα ήθελες ν' ακούσεις εκείνη την στιγμή. Αυθόρμητα το μυαλό σου άρχισε να ταξιδεύει σε άλλα σκηνικά και καταστάσεις. Ήταν η αφορμή για να σου αποσπάσει την προσοχή και να χάσεις λίγο την ισορροπία σου. Χωρίς να το σκεφτείς και πολύ κλείνεις τα μάτια σου, ετοιμάζεσαι και κάνεις το τελευταίο σου βήμα.. Έδειξες μεγάλο θάρρος και συγκέντρωση στο να καταφέρεις τον στόχο σου όσο δύσκολος και να φαινόταν. Τώρα απολαμβάνεις το κοινό να σε ζητωκραυγάζει ανεβάζοντας την περηφάνια σου στα ύψη.Ναι τα κατάφερες, μπορεί με τον δικό σου μοναδικό τρόπο.. παρόλα αυτά είσαι... είσαι πολύ παράξενος ακροβάτης!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου