Έτσι και η Ελπίδα, της αρέσει να κάθεται μέσα στον κόσμο και να τον παρατηρεί. Συχνά αναρωτιέται γιατί τρέχουν όλοι και τι περιμένουν να βρουν. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί φοβούνται την ελπίδα.. Ναι! Βολεύονται στην ρουτίνα και νοιάζονται μόνο για την βολή τους, έτσι κατάβάθος φοβούνται τον ίδιο τους τον εαυτό, μην αλλάξει κάτι και ταράξει τα νερά. Έτσι χάνουν στιγμές, αφήνουν τον χρόνο απλά να κυλάει, δεν ζουν πραγματικά, περιμένουν να περάσει ο καιρός, κοιτώντας απελπιστικά συχνά το ρολόι τους. Κάτι τόσο ψυχρό που το μόνο που κάνει είναι να σου θυμίζει ότι οι στιγμές που περάσαν δεν ξανάρχονται.
Ξεκίνησες πάλι να τρέχεις, αυτή την φορά είχες ετοιμαστεί από νωρίς. Μπορεί να ήταν η ευκαιρία σου ν' αποδείξεις κάτι. Δεν ξέρεις τι ακριβώς αλλά δεν σε νοιάζει, αρκεί να το αποδείξεις. Ναι σου φτάνει.. Βέβαια καθώς φεύγεις αφήνεις πολλά πίσω σου. Άλλα τα βλέπεις γρήγορα να περνούν και άλλα μπορεί να μην τα είδες και καθόλου, υπήρχαν όμως μερικά που κάνεις ότι δεν τα έχεις δει απλά τ' αφήνεις πίσω.
Τρέχοντας βλέπεις πολλούς να είναι μαζί σου ο καθένας για άλλο λόγο, από τα πρόσωπά τους ζήτημα είναι αν θα θυμάσαι ένα δυο μέχρι το τέλος της διαδρομής. Και αυτοί θα είναι που φτάσανε μέχρι το τέλος.
Βάζουμε μέσα στον έρωτα ηθικούς φραγμούς και δεσμεύσεις, καταλήγοντας έτσι στην φθορά του. Κάναμε κάτι τόσο όμορφο και μοναδικό, να μοιάζει με ρουτίνα. Περιορίζουμε δηλαδή μόνοι μας την ελευθερία της επιλογής που έχουμε να ζήσουμε όσο ποιο έντονα μπορούμε κάθε μέρα με κάθε λογής συναισθήματα που μας βγαίνουν.. Δεν ζούμε έτσι πραγματικούς έρωτες, αλλά κάτι συγκαταβατικό και χλιαρό ή άλλες φορές έντονο με ημερομηνία λήξης.
Πραγματικός έρωτας έρχεται και φέρνει μαζί του ζόρικες στιγμές που σε ακολουθούν για πάντα . Σε κάνει να προχωρήσεις σαν άνθρωπος γεμίζοντας την ζωή σου με εμπειρίες και αισθήματα, που είναι η βασική τροφή της σκέψης και της έμπνευσης.
Αποσπάσματα από την ταινία μικρού μήκους "Ελπίδα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου