Λιάκος.. 2

Πότε ..?
πότε θα βγούμε αδερφέ,
από την φυλακή των θέλωπρέπει...?
γιατί ο ψυχαναγκασμός είναι πληγή που όλο το είναι μας ελέγχει...
πότε..?
πότε θα βρούμε θέα δίχως γκρι, και αγάπης αγκαλιές, for free...?
θέα... να ταξιδέψει ο νους
και ορίζοντες για να
απ ελευθερωθεί...
πότε...?
πότε οι ταμπέλα θα πάψει να αντικαθιστά,αγνές ψυχές,με ανακύκλωσης απόψεων, μηχανές..? η επανάσταση ολόκληρου του κόσμου,δεν μπορεί να μου φέρει ούτε ένα ποτήρι νερό...και το μόνο που ξέρω για τα... "πότε",
είναι μόνο όταν αποφασίσουμε να γίνουν τώρα...

Το χέρι που ζητούσες..

Όπως φαίνεται διάλεξες τον δύσκολο δρόμο, τα εύκολα τα άφησες για άλλους.. Αυτό κάνει το τέλος του δρόμου πιο όμορφο και του δίνει περισσότερη αξία. Όσο περνάν οι μέρες όμως βλέπεις αντί να φτάνεις και πιο κοντά να βρίσκεσαι στάσιμος και το τέλος έχει πολύ ακόμη!

Μακριά απ' το σήμερα..

Πάμε να φύγουμε μαζί μακριά από το σήμερα,

έλα να χτίσουμε το πιο μεγάλο θαύμα.

Άσε τους άλλους να βάζουν γύρω τους σύνορα,

εμείς θα τους τα γκρεμίσουμε μια για πάντα.

Κι όσο θα σφίγγουν τα δεσμά γύρω από τα χέρια μας,

τόσο θα βρίσκουμε τρόπους να δραπετεύουμε.

Το πιο ωραίο τραγούδι είναι για τα αδέρφια μας.

Για όσους φύγαν και για όσους δίπλα μας στέκονται!

beat: gioni
lyrics: tiny jackal / anser
rec/mix/master: c.melachrinos (soundcheck)

Μήπως να το κάνεις συχνότερα?

Περπατάς στον διάδρομο για λίγη ώρα, αν και η ανυπομονησία σου να φτάσεις στον προορισμό σου το κάνει να φαίνεται βασανιστικά μεγάλη διαδρομή.

Πήγανε τζάμπα κάποιοι ρόλοι..

Νιώθεις ότι είσαι στο σπίτι σου πια μετά από τόσο καιρό εκεί μέσα. Αυτό σου δίνει έναν αέρα διαφορετικό από τους υπόλοιπους. Για μερικούς είναι η δουλειά τους μόνο, ένας τρόπος να βγάλουν λεφτά και αυτό μόνο, για σένα όμως.. Για σένα είναι η ζωή σου! Κάθε φορά που ανεβαίνεις πάνω στην σκηνή δίνεις τον εαυτό σου, παραδίνεις την ψυχή σου χωρίς να ξέρεις αν έστω και ένας σε καταλάβει από το κοινό. Δεν πειράζει.. Έκανες ότι ήταν καλύτερο για σένα και αυτό μπορεί να σε γεμίσει. Στο τέλος κάθε παράστασης η καρδιά σου πάει να σπάσει και η αδρεναλίνη σου ανεβαίνει με κάθε χειροκρότημα που κερδίζεις.. Ναι το κερδίζεις και το αξίζεις! Γι' αυτό και το χαμόγελό σου πάνω στην σκηνή είναι κάτι αληθινό και αυτό μπορεί να το διακρίνει κάποιος.

Για να νικήσουν..

Πες πως γεννιέσαι και έχεις λεφτά, σπίτια και κότερα κι εξοχικά

Και πως ανήκεις στην κατηγορία εκείνη που λέμε ‘καλή κοινωνία’

Πρωτόδες το φως σε κάποια κλινική, μα φυσικά και ιδιωτική

Πήγες στα νήπια και τα προνήπια και γενικά τα ξεκίνησες ήπια

Κι ύστερα ήρθε εκείνη η ώρα που για τα σχολεία σου λένε προχώρα

Για να λάβεις μόρφωση που να ‘ναι όσια κι όπως θα μάντεψες όχι δημόσια

Για τους ανθρώπους που μυρίζουν υπέροχα..

Iratus
Ανακαλύπτοντας τον κόσμο (2011)

Μου παν πως οι μυρωδιές φέρνουν εικόνες του χτες
ξανά μπροστά σου
και μου παν πως κάποιος τυφλός κάποτε
σε κατάλαβε απ' τη μυρωδιά σου
εσυ φοβήθηκες και πονηρή / πονηρός
πήγες και έβαλες τότε το άρωμά σου και ασφαλής
(και ασφαλής) μύριζες υπέροχα μέσα στη μοναξιά σου

Να μείνει κάτι..

Γιατί?
Γατί να με ρωτάς ακόμη τέτοια πράματα?
Τίποτα δεν έχεις καταλάβει δηλαδή? Εκτός και αν όλα αυτά γίνονται για να γεμίσουν έναν πληγωμένο εγωισμό και μια ανασφάλεια που δεν μπορεί να κρυφτεί από αυτούς που σε ξέρουν.  Τόσος καιρός έχει περάσει, τόσα πράγματα, τι μπορεί να άλλαξε? ΤΙ?

Creepy Dial Up..

Κάτι από παλιά.. Δηλαδή την ηχητική ακολουθία που μπορούσες ν' ακούσεις μέσω των speaker σου, και λειτουργούσε σαν μέθοδος αμοιβαίας επικύρωσης πρωτοκόλλων για να πραγματοποιηθεί μια σύνδεση ίντερνετ μέχρι πριν κάποια χρόνια. Αυτή την φορά 7 φορές πιο αργά, με αποτέλεσμα πολύ ενδιαφέρον!

Poetic - Όλα καλά

http://www.youtube.com/watch?v=sGxLYLHLRMQ

Γίναν πολλές οι πληγές μου,
όμως κρατάω γερά
κάπου στο χθες η ανεμελιά μου,
ξέμεινε για τα καλά
που να πιαστώ πριν το τέλος,
να στοιβαχτώ ντροπαλά
μα δεν γουστάρω να φύγω,
γι' αυτό σου λέω όλα καλά..