Τόση ώρα δεν έχει περάσει ψυχή από γύρο σου, σαν αποτέλεσμα την απόλυτη ησυχία, η οποία διαταράσσεται από τον βιαστικό ήχο των παπουτσιών σου. Τι κρίμα που χαλάς την αρμονία που επικρατεί, αλλά αυτή στην στιγμή δεν περνάει τίποτα απ το μυαλό σου και με τα βίας καταλαβαίνεις που θες να πας, απλά προχωράς. Είναι ένας αγώνας με τον χρόνο και τις αντοχές σου, γι αυτό βέβαια μπορεί να φταίει και η ποσότητα αλκοόλ που υπάρχει στο σώμα σου. Ξαφνικά σταματάς!
Τι έγινε?
Δεν αντέχεις άλλο?
Είδες κάποιον?
Σε λίγο συνεχίζεις, αυτή την φορά βέβαια πιο αργά.. Κοιτάς αριστερά στο παράθυρο και βλέπεις πως άρχισε να ξημερώνει. Η μαγεία του τοπίου συμπληρώνεται από το χιόνι που πέφτει εδώ και μέρες, βγάζοντας κάτι υπέροχο! Γελάς.. καλά έκανες και σταμάτησες σκέφτεσαι, γιατί να έχανες τέτοια ομορφιά.. Μήπως να το κάνεις συχνότερα?
Πόσες φορές προσπερνάς πράγματα που θα μπορούσαν να αλλάξουν την ζωή σου, ή τον τρόπο που αντιμετωπίζεις κάποιες καταστάσεις..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου